عطار منطق الطیر را زیبا و عارفانه سروده است و ما داوطلبانه، هر روز آن را بازی می کنیم.

این داستان، داستان سال های ماندگاری حامی است، داستانی که سال ها پیش عارف بزرگ نیشابوری آن را روایت کرده است...
او اینگونه آغاز کرده است:

آفرین جان آفرین پاک را
آن که جان بخشید و ایمان خاک را
آسمان را در زبردستی بداشت
خاک را در غایت پستی بداشت
…
روزی که در گوشه ای از این شهر چند نفر دلمشغولی های هر روزه را پشت در گذاشتند، دست به دست هم دادند و در دلشان جایی باز کردند برای یک هدف بزرگ؛ و با امید، مسیری را به هم نشان دادند که پیمودنش کار هر کسی نبود...
…
شوق او در جان ایشان کار کرد
هر یکی بی صبری بسیار کرد
عزم ره کردند و در پیش آمدند
عاشق او، دشمن خویش آمدند
…
فراز و نشیب راه، خیلی ها را مصمم تر کرد... و خیلی ها جدا شدند.
بعضی گفتند: محرومیت آموزشی و بازماندگی از تحصیل دختران، ریشه کن که هیچ ، هر روز بیشتر می شود، " بوتیمار" شدند در داستان عطار
بعضی گفتند: این هدف دست یافتنی نیست، مگر می شود در نگاه تمامی کودکان ایران شوق آموزش را نشاند... "پرهای طاووس که تحمل پرواز به آشیان سیمرغ را ندارد".
…
ما همه مشتی ضعیف و ناتوان
نی پر و نی بال ، نی تن نی روان
حامیان ولی ماندند، انگار که راز سیمرغ برایشان افشا شده باشد... .
…
هر که را در عشق چشمی باز شد
پایکوبان آمد و جانباز ش
…
اینجا... ما حامیان سال هاست از مرز سی گذشته ایم هدفی داریم به بزرگی دانایی، به وسعت آینده و به زیبایی دل های کودکان

روز بزرگداشت عطارنیشابوری را گرامی می داریم، او منطق الطیر را زیبا و عارفانه سروده است و ما داوطلبانه، هر روز آن را بازی می کنیم.

غزل دستوری