روزگار کودکی مهدی آذریزدی، پدر ادبیات کودک و نوجوان
ایران، برنده جایزه یونسکو و یکی از تاثیرگذارترین نویسنده‌‌های حوزه کتاب کودک،
در سختی و فقر گذشت.
پدرش به دلیل باورهای مذهبی اجازه نداد که او به مدرسه
برود. از این رو مختصر سواد خواندن و نوشتن را نزد پدر و قرآن را نزد مادربزرگش
آموخت. بیشتر ایام کودکی و نوجوانی اش به کار زراعتی و بنایی گذشت. با این همه در
زندگی خود حسرت چیزی را به دل نداشت.
در اوایل دوره جوانی در یک کارگاه جوراب بافی مشغول به کار
شد و زمانی که صاحب کارگاه جوراب بافی او
را از‌میان شاگردهای دیگر کارگاه جدا کرد و برای کار، به کتابفروشی گلبهار برد
وارد دنیای کتاب شد، به قول خودش: "دیگر
گمان‌میکردم به بهشت رسیده ام".
"در این کتابفروشی
بود که فهمیدم چه قدر بی‌سوادم و بچه‌‌هایی که به مدرسه می‌روند چه قدر چیزها می‌دانند
که من نمی دانم. برای رسیدن به دانایی بیشتر یگانه راهی که جلوی پایم بود خواندن
کتاب بود".
او از سن 35 سالگی
به فکر احیای متون ادب فارسی برای کودکان به شیوه روایت گونه و با نثری ساده و
روان افتاد و واولین جلد "قصه‌‌های خوب برای بچه‌‌های خوب" متولد شد.
بدون شک آثار مهدی آذر یزدی بر ادبیات کودک و نوجوان بسیار
تاثیرگذار بوده است، آثاری که با اخلاص، برای بچه‌‌هایی نوشته است که کتاب ندارند.
او در 18 تیر سال 1388 بر اثر بیماری درگذشت و در سال 1392، این روز، به عنوان روز
ادبیات کودک و نوجوان در کشور اعلام شد.