ما لولوی بهر لامکانیم در بند صدف نهان نمانیم
سر چون زصدف برون بر آریم خورشید نهان آن جهانیم
همزمانی کنگره شعر واجه مرشد و افتتاح کتابخانه حامی به ابتکار فرماندار محترم، شورای شهر وشهرداری محمدی با همراهی مردم اهل فرهنگ واندیشمندان ومسولان شهرستان سراوان برگزار میشود
پنج شنبه 24 مهرماه ،ساعت 5 عصر در مجتمع فرهنگی ،تفریحی شهر محمدی
کتابخانه محمدی ،شهرستان سراوان، استان سیستان و بلوچستان دومین کار مشترک بعد از کتابخانه کلپورگان با سازمان میراث فرهنگی شهرستان سراوان می باشد سازمان میراث فرهنگی ساختمان کتابخانه را پس از ساخت برای تجهیز دراختیار انجمن قرار داده است .این کتابخانه پنج شنبه ۲۴مهرماه افتتاح و مورد بهره برداری کودکان و نوجوانان قرار می گیرد . انجمن حامی علاوه بر تجهیز این کتابخانه با ارسال چندین دستگاه کامپیوتر کلاس آموزش کامپیوتر را راه اندازی نمود و همچنین با ارسال تلویزیون ال سی دی اتاق نمایش فیلم را برای کودکان و نوجوانان آماده کرده است، با امید شکوفایی فرزندان این سرزمین ، افتتاح یکی دیگر از کتابخانه های حامی مبارک باد!
خواجه محمد مرشد(واجه مرشد ) یکی از بزرگترین شاعران و عارفان نامی سراوان می باشد که در حدود270 سال پیش در شهر محمدی در خاندان منتسب به سادات از پدری به نام ملا موسی و مادری به نام شیرین،دیده به جهان گشود.
در سن 7 سالگی پدرش را از دست می دهد.در ابتدا در حاشیه کوه سیاهان در منطقه ای بنام نیتول زندگی می کردند.پس از فوت پدر در نزد یکی از بزرگان بنام حاجی عبدالرحیم معروف به حاجی صاحب که مقبره ایشان در روستای سیب می باشد تلمذ کردند که در نهایت دختر خود را به عقد مرشد در می آورد و از ایشان سه فرزند پسر بنام های حسین(معروف به حضرت صاحب) که دارای 8 فرزند می باشد(( بازماندگان وی در حال حاضر در روستاها ی اسلام آباد،دهک و ماشکید معروف به صاحب و سید زندگی می کنند)) و بازماندگان فرزندان دیگر خواجه مرشد بنام های بلال و حبیب در روستاهای سیب و سوران و زابلی سکونت دارند و فرزند دختر وی خدیجه ((شیرین)) نام داشت که بازماندگان وی افرادی از طایفه دهواری که در شهر محمدی،آسپیچ ،دهک و دیگر مناطق سراوان سکونت دارند را تشکیل می دهند.
خواجه مرشد در طول عمر خود،شاگردان زیادی تربیت کردند که اغلب عرفا و علمای بنام شهرستان سراوان بوده که دارای فعالیت دینی چشمگیری بوده اند و سالیان متمادی به هدایت دینی و معنوی مردم منطقه مشغول بوده اند و نقش بسزایی در چهره علمی فرهنگی شهرستان سراوان داشته اند که از ایشان دیوان شعری به یادگار مانده است.که پس از فوت در شهر محمدی دفن شده اند که مریدان و شاگردان وی بر مقبره اش گنبد و بارگاهی احداث کرده اند.