انجمن حامی با ارج نهادن به مقام کودک و با تکیه بر امر آموزش تلاش دارد گامی هر چند کوچک در توانمند کردن کودکان و نوجوانان مناطق محروم بردارد.
16 مهر هرسال، هم زمان با 8 اکتبر، روز جهانی کودک نام گرفته است؛ روزی که درآنْ پدران، مادران، مربیان و دست اندرکارانِ مسائل کودکان، فرصت می یابند تا درباره کودک و دنیای زیبای آن بیندیشند و افق های زیباتری برای آینده کودکان ترسیم کنند. در این راستا، کودکان ایران زمینْ در پرتو استعدادی سرشار ، ارمغان آور فردایی بهتر باشند.
کودک یعنی امید و تحرک؛ امید به آینده و کوشش برای تحول و تکامل. کودک یعنی زیبایی؛ زیبایی برخاسته از نهاد پاک کودکانه. داشتن کودک یعنی داشتن یک دُرّ گران بها و آغاز یک مسئولیت سنگین، یعنی شروع یک امانت داری بزرگ، یعنی تربیت، پرورش و آموزش. و باید کمال دقت را در این امانت داری به خرج داد.
در سال ۱۹۴۶ بعد از جنگ جهانی دوم در اروپا، مجمع عمومی سازمان ملل به‌منظور حمایت از کودکان، سازمانی به نام یونیسف را ایجاد کرد که نخست «انجمن بین‌المللی ویژهٔ کودکان سازمان ملل» نام گرفت.
در سال ۱۹۵۳، یونیسف (ب United Nations International Emergency Fund) یکی از بخش‌های دائمی در سازمان ملل متحد گردید و روز ۸ اکتبر روز جهانی کودک نام‌گذاری شد.
یونیسف اعلام داشته که فقط با اختصاص پنج دلار برای هر کودک می‌توان جان ۹۰ درصد از کودکانی را که سالانه می‌میرند، نجات داد و برای بهبود چشمگیر زندگی کودکان جهان سوم، کافی است که فقط مبلغ ۶ هفته بودجهٔ تسلیحاتی جهان هزینه شود.
وظیفهٔ انجمن کمک به کودکان، یعنی یونیسف، مراقبت از کودکان و برآوردن نیازهای اولیهٔ آنان در سال‌های آغازین زندگی، و ترغیب و تشویق والدین به تعلیم فرزندان است.
همچنین تلاش این انجمن برای کاهش بیماری، مرگ و میر در کودکان، و حمایت از آنان در هنگام جنگ و حوادث طبیعی و... است.
در مقدمهٔ کنوانسیون حقوق کودک آمده است: «کودک باید در فضایی سرشار از خوشبختی، محبت و تفاهم بزرگ شود».