مراسم یاد بود مهندس تورج ماهی بیرجند

مراسم یاد بود مهندس تورج ماهی بیرجند
به دعوت انجمن یاران جامع

 اقای علیرضا ابوالحسنی عضو هیات مدیره انجمن حامی در مراسم یاد بود شادروان  مهندس تورج ماهی بیرجند

سلام، عرض ادب دارم برای تمام حضار گرامى به خصوص دوستان در مدرسه جامع شمیران على الخصوص جناب اقاى عباسى و همچنین مهندس رسولى مدیر عامل مجمع خیرین که از استان سیستان وبلوچستان تشریف اوردند از اعضاى انجمن حامى که در جلسه حضور دارن و تشکر مى کنم از خانواده مهندس بیرجندى که اینجا تشریف اوردند،امیدواریم مجلس بزرگداشت مجلس نکو داشت قطره اى باشه براى کمک به صبر وبردبارى این خانواده ارجمند،
یاد می کنیم و پاس می داریم تلاش در راه محرومیت زدایی، تلاش در راه عدالت آموزشی،یاد می کنیم از مبارزه با جهل و فقر، از مبارزه با بیسوادی و با خرافه پرستی، تلاش در راه دانش، بینش، آموزش، فرهنگ، یاد می کنیم از مبارزه با تبعیض آموزشی، یاد می کنیم از تلاش در راه ایجاد فضاهای آموزشی،یاد می کنیم از علم، آگاهی، روشنایی، از تلاش در راه رشد فرهنگی و یاد می کنیم از مهندس تورج ماهی بیرجند که تمام آنچه را نام بردم آرمان و هدف او بود.
صحبت کردن درباره ی انسانی متواضع، درون گرا، پرکار و بی ادعا سخت و دشوار است. عملکرد درخشان او در مدت چندسال همکاری با انجمن حامی نشانه تلاش خستگی ناپذیرش در منطقه بود.
جوانى که چندین پروژه نیمه تمام انجمن حامى راکه به دلایل مختلف دچار وقفه شده بوددر بلوچستان با درایت مدیریت کردو توانست انها را به سرانجام برساندمدارسی که در پى مراحل ساختش به دایل تخلفات پیمانکاران سابقش مشکل دار شده بود با جامعه محلیدچار مشکل و وقفه شده بود و مشکلات مالى عدیده پیدا کرده بود. این جوان اما با تلاش، پشتکار، از خودگذشتگی و درایت و در کمال صداقت آنها را به سرانجام رساند... و اکنون در تمام آنها دانش آموزان مشغول به تحصیل هستند.
صداقت مالی او آنچنان برای مجموعه حامی ثابت شده بود که بارها ما از او خواستیم که حقوق خودش را صرف هزینه های ساخت و ساز نکند. ولى ایشان هرکجا به مشکلی بر خورد مى کرد از حقوق خودش وسرمایه اندکش مایه می گذاشت و هزینه می کرد. و اعتماد جوامع محلی را کاملا بدست آورده بود.که تمام پروژه ها به نحو احسن به سرانجام رسید.
در مدت بستری بودن در بلوچستان و تهران به این فکر می کردم که چه شباهت عجیبی بین روح بلنداین جوان و منش او با بلوچستان وجود دارد...
هر دو وسیع و سخت کوش بودند
دریادل بود چون دریای عمان
آرام چون دشت های بیکران دشتیاری و مکران
استوار و مقاوم چون کوه تفتان
سخت کوش و بی ادعا چون مردمان بلوچ
و چشمه مهر و دوستی بود چون چشمه های گل افشان کنارک 
دانش آموزان، معلمان ، مردم و مسئولین سیستان و بلوچستان مهندس جوانی را که بی ادعا و صادقانه و از روی ایمان و اخلاص در تلاش بود تا در سخت ترین و دورترین و محروم ترین مناطق بلوچستان عامل رشد فرهنگی و آموزشی باشد را از یاد نخواهند برد.
بعد از حادثه تلخ تصادف و عمل جراحی خونریزی مغزی در چابهار شرایط مهندس بیرجندی چندین بار رو به بهبودی و وخامت ، جسمانی گذاشت. درست در شرایطی که همگی بخصوص تیم پزشکی کاملا امیدوار به رهایی از خطر شده بودیم. متأسفانه و در کمال ناباوری مشیت الهی بر این قرار گرفت که این عزیز را از دست بدهیم.
" اسرار الهی کس نمی داند خموش"

در پیام های تسلیت بیشماری که از بلوچستان آمد، بارها از سوی دانش آموزان و معلمان، مسئولین آموزشی و نوسازی خیرین مدرسه ساز استان، وی را شهید راه آگاهی،شهید راه روشنایی، شهید راه آموزش، شهید راه مبارزه با محرومیت و تبعیض آموزشی، شهید راه محرومیت زدایی خواندند.
به راستی که مسیر شهادتش مسیر مشخصی بود که او اگاهانه وبا بینش انتخاب کرده بود.
در دوران بستری بودن او در چابهار و تهران در بسیاری از مدارس بلوچستان، دانش آموزان و معلمان بارها دست دعا بسوی خدا بلند کردند و بعد از فوت غم انگیز او نیز بدون هماهنگی ما در تهران در تمام مدارس حامی در سیستان و بلوچستان به صورت خودجوش دانش آموزان و معلمان در مدارس و جلسات قرآن خوانی برای مهندس بیرجندی طلب آمرزش و برای خانواده او طلب صبر و بردباری کردند.
تا زمانی که در مدارس حامی در منطقه سیستان و بلوچستان: مدرسه پیرسهراب، مدرسه بلوچی عبدالله (حاج آقا درخشانی)، مدرسه پلانی (خانواده فرهت نیا)، مدرسه صدیقزهی (یاران جامع) ، مدرسه پیردان( یاران البرز)، مدرسه قاسم آباد دشتیاری (خانواده درودیان)، دبیرستان آرزو شهسواریان گشت سراوان (آقای شهسواریان) کلمه ای آموخته شود، درسی تدریس گردد، کتابی خوانده شود، دفتری باز شود، خطی نوشته شود، تبعیض و فقر آموزشی کاسته شود، دختران و نوجوانان به جای ازدواج و حاشیه نشینی به درس و تحصیل مشغول شوند، کودکان به جای قاچاق و کار اجباری به تحصیل مشغول شوند. روح بلند و بزرگ مهندس بیرجندی احساس آرامش خواهد کرد و... به این دلایل او پایدار و جاودان است.
خانواده بیرجندی عزیزی را از دست دادین که فقدان او بسیار سخت و تلخ است ولی به یاد داشته باشید او در عمر کوتاهش بسیار و تأثیر گذار بسیار مفید و بسیار تحول ساز بود.
ما در انجمن حامی، یاران جامع و جوامع محلی مهندس تورج ماهی بیرجند را فراموش نخواهیم کرد. به این منظور در هیأت مدیره حامی برای زنده نگهداشتن یاد و نام او در دو محور نرم افزاری و سخت افزاری برنامه ریزی کرده ایم.
1- نرم افزاری: تهیه و نگارش کتاب سفر برای اعضاء و مأمورین سازمانهای خیریه ، NGO هاو سازمان های مردم نهاد که تا کنون در ایران سابقه نداشته است.
این کتاب با محوریت HSE برای جلوگیری از بروز چنین حوادثی و با تکیه بر ایمنی، بهداشت و محیط زیست با همکاری اساتید دانشگاهی نوشته خواهد شد.مقدمات آن آماده شده است ، چیدمان معین شده و بعد از نگارش و تأیید وزارت ارشاد انشاالله به روح بلند مهندس و خانواده تقدیم خواهد شد.
2- سخت افزاری: ساخت مدرسه در منطقه که با همت خیر ارجمندمان که خودشان پیش قدم شده اند"مهندس علی شهسواریان" انجام خواهد شد. فعلا در مرحله مکان یابی و تحقیق برای انتخاب هستیم تا انشاالله برای مراسم کلنگ زنی و افتتاح آن در سال آینده در خدمت خانواده او باشیم.
درنهایت...
سرو بلند و با وقار حامی مهندس تورج ماهی بیرجند همیشه در نخلستان های بلوچستان سربلند و استوار باقی خواهد ماند.

گزرارشی از روزنامه ایران

 شنبه پانزده اسفند نود و چهار

سهیلا نوری: نخلستان‌های بلوچستان مهندس تورج ماهی بیرجند، ناظر پروژه‌های انجمن حامی را برای همیشه در آ‌غوش گرفتند و کودکان چشم انتظار، یادش را در هیاهوی مدرسه و در رؤیای دیدار جاودانه خواهند کرد.
جوان 34 ساله تهرانی که روزگار جوانی و دنیای پرهیاهوی کسب وکار پایتخت را به شوق نشاندن لبخند امید بر لبان کودکان مناطق محروم سیستان و بلوچستان نادیده گرفته بود و از 4 سال قبل تمام وقت و توان خود را وقف نظارت برساخت و ساز مدارس و کتابخانه در این مناطق کرده بود ،در حال خدمت عاشقانه اش بود که به دنبال یک سانحه تصادف با زندگی خداحافظی کرد.  
پوران اسماعیلی، در خصوص این جوان کوشا و عضو انجمن حامی در گفت‌و‌گو با خبرنگار گروه زندگی گفت: نزدیک به 4 سال قبل در پی یک نیاز سنجی برای همکاری با یک مهندس عمران، مهندس تورج ماهی بیرجند به انجمن معرفی شد تا بر پروژه‌های اجرایی انجمن حامی در مناطق محروم سیستان و بلوچستان نظارت داشته باشد و تاکنون 5 مدرسه و یک کتابخانه در مناطق محروم و دور افتاده سیستان و بلوچستان به همت این عزیز ساخته و تکمیل شد.
وی افزود: در ابتدا مهندس تورج به عنوان نیروی موظف انجمن مشغول به کار شد، اما هر چه گذشت به قدری صادقانه و از سر انسانیت فعالیت کرد که به گواهی من و تمام اعضای انجمن بیشتر از وظیفه خود گام برداشت و برای شادی کودکان و دانش‌آموزان بلوچستان که داشتن یک مدرسه یا کتابخانه به آرزوی آنها تبدیل شده بود از هیچ کاری دریغ نکرد. به همین خاطر در میان اعضای انجمن و مردم بلوچ که در مورد افراد غریبه رسم و رسوم خاصی دارند، محبوبیت پیدا کرد. حالا که به دنبال یک سانحه رانندگی و حین خدمت جان خود را از دست داده همه ما با تمام وجود غم سنگینی را احساس می‌کنیم.

لبخند کودکان محروم
وی  با اشاره به اینکه مهندس  شبیه به یک حامی تمام عیار برای تحقق اهداف انجمن تلاش کرد، گفت: او با وجود تأخیرهایی که در پرداخت حقوقش اتفاق می‌افتاد، از کار کم نمی‌گذاشت و مسیر‌های طولانی را طی می‌کرد تا در جلساتی که به منظور ساخت یا تکمیل پروژه‌های عمرانی و خیر ساز تشکیل می‌شد شرکت داشته باشد. همواره سعی می‌کرد در کمال صداقت گره هایی را که در کار می‌افتاد باز کند و بحق بسیار موفق بود و بخوبی توانست کار سخت در مناطق محروم را پیش ببرد.
در جامعه محلی مناطق بلوچستان به دلیل توسعه نیافتگی و مشکل بودن زبان بومی سنگ‌اندازی‌هایی اتفاق می‌افتد که تنها با درایت مرتفع می‌شود و مهندس تورج با وجود جوانی با جامعه محلی تعامل خوبی داشت. او برای نظارت در کار ساخت‌و‌ساز صرفه‌جویی می‌کرد و با حداقل‌ها بهترین‌ها را ارائه می‌کرد.
این را  زمانی مطمئن شدم که در منطقه قاسم آباد دشتیاری که یک منطقه دور افتاده بود و کودکان آن روستا حتی مدرسه کپری و زیر درختی را هم تجربه نکرده بودند و اهالی روستا و مسئولان مربوطه هم همراهی لازم را با انجمن نداشتند و کار احداث مدرسه با مشکل رو به رو شده بود، مهندس تورج توانست با جاذبه‌های شخصیتی و توانایی هایی که از خود نشان داده بود مدرسه‌ای با امکاناتی در حد شهر تهران در آن منطقه احداث کند که بدون شک اعضای انجمن حامی، خیرین  و دانش‌آموزان آن منطقه این کار او را فراموش نخواهند کرد.
او که سی و چهار سالگی خود را به عنوان تنها پسر خانواده در شرایط خوبی سپری و با شادی کودکان مناطق محروم احساس شادمانی و رضایت می‌کرد جزو معدود کسانی بود که می‌توانست نظر اکثر افراد را جلب کند و با شرکت در مراسم مربوط به مناطق بلوچ و پوشیدن لباس بلوچی با اهالی آن منطقه ارتباط صمیمانه‌ای برقرار کرده بود  و حالا با مرگ ناگهانی‌اش  اعضای انجمن در غم او که عضوی فعال و خاطره ساز بود در وضعیت روحی مناسبی به سر نمی‌برند.

بدرود با زندگی
بارها در حاشیه کارها با مشکلاتی رو به رو شده بود حتی یک مرتبه با چند نفر که قصد سرقت مصالح یکی از ساختمان‌ها را داشتند درگیر شد و در این مشاجره پایش آسیب دید اما اعضای انجمن را در جریان ماجرا قرار نداد تا مایه نگرانی نباشد و خودش موضوع را حل و فصل کرده بود.
اسماعیلی با بیان اینکه محرومیت آن مناطق روحیه مهندس تورج را تقویت کرده بود، ادامه داد: با اینکه به لحاظ مالی نتوانسته بودیم خدمات شایسته‌ای به او ارائه کنیم با صمیمیت بالایی از پس کارها بر می‌آمد.
او حدود دو سال در سیستان و بلوچستان زندگی کرد تا بتواند از نزدیک بر پروژه‌های عمرانی نظارت داشته باشد.
در طول این مدت انجمن نتوانسته بود برایش خانه خوبی اجاره کند و ماشین مناسبی در اختیارش قرار دهد.
 با این حال سختی‌های کار را نادیده می‌گرفت و براحتی توانسته بود اعتماد جامعه محلی را جلب کند. از مهر ماه امسال قرار بر این شده بود که دیگر در سیستان و بلوچستان سکونت نداشته باشد و هر ماه یک مرتبه برای نظارت بر پروژه‌ها به مناطق محروم سفر کند که متأسفانه نخستین سفر او براساس این برنامه‌ریزی با کوچ نابهنگام او همراه شد زیرا در روز حادثه پس از بازدید از پروژه‌ای که در شهرستان سرباز داشتیم به منظور تسویه حساب با پیمانکار پروژه مدرسه‌ای در چابهار، نزدیک غروب روز سه شنبه بیست و دوم دی ماه بود که خودروی او و دو همراهش واژگون می‌شود و با اطلاع‌رسانی آن دو نفر که آسیبی ندیده بودند مدیر مدرسه روستای صدیق زهی چابهار که چشم به راه مهندس تورج بود در جریان ماجرا قرار می‌گیرد و بسرعت او را به بیمارستانی در چابهار که از لحاظ امکانات وضعیت مناسبی نداشت منتقل می‌کنند و در حالی که امیدی برای زنده ماندن وجود نداشت توسط یک پزشک وظیفه‌شناس به صورت شبانه و با ریسک بالا تحت یک عمل جراحی قرار گرفت و با اینکه خونریزی قطع شده بود دچار عفونت ریه شد و با شرایط بسیار سختی به بیمارستانی در تهران منتقل شد که  متأسفانه پس از یک ماه در حالی که پرسنل بیمارستان نسبت به بهبودی‌اش ابراز امیدواری کرده بودند  ساعت 4 صبح در اثر ایست قلبی با زندگی خداحافظی کرد و یادش را برای همیشه در ذهن دغدغه مندان حک کرد.
رابطه عاطفی میان او و مادرش مثال زدنی بود. در گردهمایی مهر ماه سال جاری به دلیل مشغله هایی که در استان سیستان و بلوچستان داشت نتوانسته بود در مراسم حاضر شودبه همین دلیل مادرش به نیابت از او در مراسم حاضر شدو تقدیر نامه را دریافت کرد و از این بابت که فرزندش در این مسیر گام بر می‌داشت ابراز خرسندی کرد و حالا این اندوه عمیق ضربه سنگینی به خانواده‌اش وارد ساخته است.

باران دعا
از سال قبل و در پی پروژه‌های احداث مدارس با مهندس تورج ماهی بیرجند آشنا شدم زیرا برای نظارت بر پروژه‌ها به عنوان نماینده جمعیت حامی در منطقه چابهار حضور پیدا کرده بود. مهندس با سادگی و صداقتی که داشت در دل مردمان بلوچ جا باز کرده بود و همه از دیدن او خوشحال می‌شدند.
محمد حسین چشم نور، مدیر مدرسه صدیق زهی ادامه داد: تا به یک فرد غریبه اعتماد نکنیم او را به جمع خانواده خود وارد نمی‌کنیم اما اگر به فردی اعتماد کنیم، تا حد توان از او پذیرایی می‌کنیم زیرا اعتقاد داریم میهمان حبیب خداست و میهمان نوازی رسالت ما است.
در نخستین دیدارم با مهندس تورج، او را به قدری صادق و ساده دیدم که از او خواستم  به جای اسکان در خانه معلم به منزل ما بیاید و با خانواده‌ام آشنا شود. به همین دلیل در اکثر مواقعی که به چابهار می‌آمد اعضای خانواده اصرار می‌کردند او را به منزل‌مان در روستای صدیق زهی دعوت کنم.
جوان خوش قولی بود و به حرف هایش عمل می‌کرد. این را وقتی فهمیدم که قول داده بود پروژه مدرسه صدیق زهی را تا قبل از فرارسیدن مهر ماه به اتمام برساند. در روستای صدیق زهی یک مدرسه قدیمی وجود داشت که ساختمان فرسوده‌ای داشت و هر لحظه امکان ریزش و بروز یک فاجعه در آن می رفت.
 انجمن حامی در نظر داشت به این وضعیت پایان دهد و مهندس تورج هم که کار نظارت بر این پروژه را در دست داشت با مدیریت دقیق پای حرفش ایستاد و در کمال حساب‌گری مجتمع آموزشی صدیق زهی برای سال جدید تحصیلی آماده بهره برداری شد.
برای همین وقتی اهالی روستای صدیق زهی و 5 روستای همجوار که فرزندان‌شان به مدرسه صدیق زهی می‌آیند متوجه حادثه تصادف شدند خود را در طلب شفای مهندس از خداوند سهیم ‌دانستند.
حتی یک روز تمام 300 دانش آموز مدرسه برای شفای مهندس مراسم دعا برگزار کرده بودند و در طول یک هفته‌ای که در چابهار بستری بود دانش آموزان مدارسی که به همت او ساخته شده بود، مردم محلی و مسئولان استانی به ملاقات مهندس آمده بودند و هر کاری از دست شان بر می‌آمد انجام می‌دادند تا یک بار دیگر صدای مهربان او را بشنوند.
چشم نور که هفت روز تمام را به امید بهبودی مهندس تورج ماهی بیرجند در بیمارستان و در کنار اتاق مهندس تورج سپری کرده است، گفت: حرف‌هایش به دل می‌نشست و از آنجا که برای انجام کار خیر و آبادانی ایران در کنارمان بود پیر، جوان و کودکان روستا  خود را در غم او شریک می‌دانند و گریه می‌کنند.