نویسنده : خانم لیلا رنجبر عضو کارگروه تحقیق انجمن حامی
این روزها ایرانی ها برای مدال فیلدز خانم میرزاخانی خوشحال هستند و سخت به ایرانی بودنشان افتخار می کنند اما من غمگین می شوم از اینکه ده میلیون نفر از جمعیت ۷۴ میلیون نفری کشورم بی سوادند و قلبم فشرده می شود که یک ماه دیگر چه بسیار مریم های مستعدی که به دلایلی ساده ولی تلخ ، از رویای تحصیل به گوشه های تاریک خانه های فقیرشان خواهند خزید وآیا باز هم می توانم به ایرانی بودنم افتخار کنم؟ بیایدآگاهانه ، از خطر به حاشیه رانده شدن مریم های آینده این مرزو بوم جلوگیری کنیم .
در منطقه دشتیاری شهرستان چابهار آمار دختران بازمانده از تحصیل بسیار بیشتر از پسران است و اغلب دانش آموزان دختر مجبور به ترک تحصیل در پایان مقطع دبستان هستند در حالیکه استعداد و اشتیاق فراوانی برای ادامه تحصیل دارند حتی خانواده هایشان هم علاقه مند به تحصیل دخترانشان هستند.اما به دلیل نبود مدرسه راهنمایی در روستا، آنها باید دهها کیلومتر دورتر از روستایشان به مدرسه بروند وهزینه سرویس ، از توان خانواده ها خارج است . این شروع، تبعیضی تلخ و ناخواسته برای دختران پرشور و سرزنده امروز و مادران کم سواد و ناتوان فرداست. دخترانی که به شوق داشتن فردایی زیبا و روشن آرزوی ادامه تحصیل دارند اما بعد مسافت و ناتوانی اقتصادی آنها را در اوج خواستن و توانستن همچون مرغی بال و پرکنده به قفس میخکوب می کند تا به رسم سرنوشت مادرانشان، در سن رشد نوجوانی ، بی آنکه نظرش را پرسیده باشند ،همسر شود ، مادرشود و ما ، تماشاگران این دور معیوب چه کرده ایم؟
هموطن عزیز شما با حمایت ارزنده تان ، زنجیر اسارت را از پای دختران مستعد امروز و مادران آگاه فردای این مرز و بوم باز کنید ،باشد که لطف شما بزرگواران موجب رشد یک دانشمند در محرومترین منطقه آموزشی ایران شود.
بیایید به عنوان یک ایرانی فهیم و دردشناس به جای خوشحالی کردن به اتفاقاتی که هیچ سهمی در وقوع آن نداشتیم، با حمایت های مالی مان سال تحصیلی جدید را به کام دخترانی که باید از کیف و کتابهایشان خداحافظی کنند شیرین کنیم ، که فردای سرزمینمان با این زنان سختکوش و تحصیلکرده روشن تر از امروز باشد. به راستی که مشعل روشنی در دستان توانمند شماست. به حامی بپیوندید و حامی انسانهایی باشید که شما برایشان همچون فرشته نجات و دانایی ، مسیر تاریکی زندگی شان را روشن می کنید.